Afrikaans PWL 1Nou het dit gebeur in daardie dae, toe daar geen koning in Yisra’el was nie, dat ’n sekere Leviet in die Bergland van Efrayim gebly het, wat vir homself ’n byvrou gevat het uit Beit-Legem in Y’hudah.
2Sy byvrou het egter teen hom hoereer en van hom af weggegaan na haar vader se huis in Beit-Legem, Y’hudah en sy was daar vir ’n tydperk van vier maande.
3Toe staan haar man op en gaan agter haar aan om sag met haar te praat en haar terug te bring en vat sy dienskneg saam met hom, met ’n paar donkies. Sy het hom in haar vader se huis ingebring en toe die jong vrou se vader hom sien, was hy bly om hom te ontmoet.
4Sy skoonvader, die vader van die jong vrou, het hom teruggehou sodat hy drie dae by hom gebly het. Hulle het geëet en gedrink en daar oorgebly.
5Op die vierde dag het hulle vroeg in die oggend opgestaan en hy het klaargemaak om te gaan en die vader van die jong vrou sê vir sy skoonseun: “Versterk jouself met ’n stukkie brood en daarna kan julle gaan.”
6Albei het gaan sit en saam geëet en gedrink en die vader van die jong vrou sê aan die man: “Wees asseblief gewillig om die nag te bly en laat jou gemoed vrolik wees.”
7Toe het die man opgestaan om te gaan, maar sy skoonvader het by hom aangedring sodat hy weer die nag daar oorgebly het.
8Op die vyfde dag het hy opgestaan om vroeg in die oggend te gaan en die vader van die jong vrou sê: “Verkwik jouself en wag tot namiddag.” Beide van hulle het geëet.
9Toe die man opstaan om saam met sy byvrou en sy dienskneg weg te gaan, sê sy skoonvader, die vader van die jong vrou, vir hom: “Let nou op, die dag is op sy einde; bly asseblief die nag oor sodat jou gemoed vrolik kan wees, dan, môre, kan julle vroeg opstaan vir julle reis sodat julle huis toe kan gaan. 10Die man was egter nie gewillig om die nag oor te bly nie en hy het opgestaan en vertrek en saam met ’n paar opgesaalde donkies en sy byvrou by ’n plek oorkant Y’vus (dit is Yerushalayim) aangekom. 11Toe hulle Y’vus nader, was die dag amper verby en die dienskneg sê vir sy meester: “Kom, asseblief en laat ons uitdraai na hierdie stad van die Y’vusiete en daarin oornag.” 12Sy meester sê egter vir hom: “Ons sal nie uitdraai na ’n stad van vreemdelinge wat nie van die seuns van Yisra’el is nie, maar ons sal aangaan so ver as Giv’ah. 13Hy sê vir sy dienskneg: “Kom, laat ons nader gaan na een van hierdie plekke en in Giv’ah of Ramah oornag. 14Hulle het verbygetrek en op hulle pad gegaan en die son het oor hulle ondergegaan naby Giv’ah wat aan Binyamin behoort. 15Hulle het daar afgedraai om in Giv’ah in te gaan en te bly. Toe hulle ingegaan het, het hulle in die oop plein van die stad gaan sit, want niemand het hulle in sy huis ingeneem om te oornag nie. 16Let op, ’n ou man het uit die veld van sy werk af gekom teen sonsondergang. Die man was vanaf die Bergland van Efrayim afkomstig en het in Giv’ah gebly, maar die manne van die plek was Binyaminiete. 17Hy het sy oë opgelig en die reisiger op die oop plein van die stad gesien en die ou man vra: “Waar gaan u heen en waar kom u vandaan?” 18Hy sê vir hom: “Ons gaan deur van Beit-Legem in Y’hudah tot by die afgeleë deel van die Bergland van Efrayim, want ek is van daar en ek het na Beit-Legem in Y’hudah gereis, maar ek gaan na my huis toe en niemand wil my in sy huis inneem nie. 19Tog is daar beide strooi en voer vir ons donkies en brood en wyn vir my, vir u diensmaagd en vir die jongman wat by u diensknegte is; daar is aan niks gebrek nie.” 20Die ou man sê: “Vrede, voorspoed, gesondheid en vergenoegdheid vir jou! Laat my net vir al u behoeftes sorg; moet egter net nie op die oop plein oornag nie.” 21Hy het hom in sy huis ingebring en aan die donkies voer gegee en hulle het hul voete gewas en geëet en gedrink. 22Terwyl hulle feesvier, let op, het die manne van die stad, sekere waardelose manne, die huis omsingel en hard aan die deur geklop en hulle het met die ou man gepraat, die eienaar van die huis en gesê: “Bring die man uit wat in jou huis ingekom het dat ons met hom gemeenskap kan hê.” 23Toe het die man, die eienaar van die huis, uitgegaan na hulle toe en vir hulle gesê: “Nee, my manne, moet asseblief nie so boos optree nie; aangesien hierdie man in my huis ingekom het, moenie hierdie daad van skande doen nie. 24Hier is my maagdelike dogter en sy byvrou. Laat ek hulle asseblief uitbring, onteer hulle en maak met hulle wat julle ook al wil, maar moenie so ’n daad van skande teen hierdie man doen nie,” 25maar die manne wou nie na hom luister nie. Die man gryp toe sy byvrou en bring haar uit na hulle toe en hulle het haar verkrag en haar die hele nag deur misbruik tot die oggend toe en haar laat gaan met die aanbreek van die dag. 26Met dagbreek het die vrou gekom en neergeval by die ingang van die man se huis waar haar meester was, tot daglig toe. 27Toe haar meester die oggend opstaan en die deure van die huis oopmaak en uitgaan om verder te gaan, let op, het sy byvrou by die ingang van die huis gelê met haar hande op die drumpel. 28Hy sê vir haar: “Staan op en laat ons gaan,” maar daar was geen antwoord nie. Toe sit hy haar op die donkie en die man het opgestaan en na sy huis toe gegaan. 29Toe hy sy huis binnegaan, het hy ’n mes gevat en sy byvrou vasgehou en haar in twaalf stukke gesny; ledemaat vir ledemaat en haar deur die hele grondgebied van Yisra’el gestuur. 30Almal wat dit gesien het, het gesê: “So iets het nog nooit gebeur nie en is nie gesien van die dag af dat die seuns van Yisra’el uit die land van Mitzrayim opgetrek het tot vandag toe nie. Oorweeg dit, beraadslaag en praat!” Die Pad van Waarheid tot die Lewe Afrikaanse (Die Pad van Waarheid tot die Lewe Afrikaans Translation of the Bible). Courtesy of www.padwlewe.ch. Used by Permission. Bible Hub |
    |